Gegevens beschikbaargesteld door archivaris Ton Attasio (19-10-2003 †). Aanvulling van de ontbrekende gegevens is van harte welkom! Mail naar info@westerkwartier-kijkduin.nl 

Leuke lijstjes (wie vult er aan?):

Onderstaande tekst is integraal overgenomen van de oorspronkelijke Westerkwartier-website:

1934 - 1935 In dit eerste seizoen, beschikte Westerkwartier alleen over twee junioren-elftallen. Gespeeld werd er op een veld van Kranenburg in Kijkduin, dat eens in de veertien dagen beschikbaar was.

1935 - 1936 In dit seizoen had de vereniging voor het eerst een seniorenteam, spelende in de 4-de klasse van de H.V.B. Het resultaat mocht er zijn: een gedeelde eerste plaats met S.S.D.S. 2. De beslissingswedstrijd werd met 4-3 verloren. Toch promoveerde Westerkwartier, zij het bij keuze. Onze huisvesting was in dat seizoen een ondergehuurd bleekje aan de Monsterseweg. 

Een van de eerste Westerkwartier-seniorenelftallen.

1936 - 1937 Dit seizoen speelde WK in de 3-de klasse H.V.B. met veel elan. Als thuishaven diende dit seizoen het terrein van Vogel bij Marlot aan de Bezuidenhoutseweg. Voor het eerst werd het technisch zo goed sluitende spel vertoond, dat jarenlang een kenmerk van het eerste elftal is geweest. Met glans werd het kampioenschap behaald met de imponerende cijfers: 14 gespeeld, 28 punten, 80 doelpunten voor en 10 tegen. Dubbele cijfers werden behaald tegen DUNO 4 (14-0), Ooievaars 4 (10-0) en HUS 3 (12-1).

1937 - 1938 Het eerste seizoen in de 2-de klasse H.V.B. werd niet met succes bekroond. Het hardere spel in deze klasse speelde het jonge team nog parten.

1938 - 1939 In deze competitie, op het knusse oude Quick veld aan de Savornin Lohmanlaan (met tribune), bracht Westerkwartier een elftal op de been, dat in drie jaar niet meer geklopt zou worden.

 

1939 - 1940 Dit jaar was een noodcompetitie, met de volgende indrukwekkende cijfers: 14 gespeeld, 28 punten, 121 doelpunten voor en 6 tegen werd met grote overmacht het kampioenschap behaald, met recorduitslagen als tegen Zuid-Holland (11-0), SEP (16-0) en BTC2 (17-0 en 15-0). Door de noodcompetitie bleef de toegang tot de K.N.V.B. versperd. In februari 1940 was er een jeugdavond, waarover de Haagsche Courant het navolgende vermeldde: Een grote schare rood-witten bevolkten zaterdagavond "De Goudenregen", om van een aardig en gevarieerd programma te genieten, dat Westerkwartier zijn grote aanhang presenteerde. Voorzitter A. Buis uitte zijn grote vreugde over het feit, dat vele ouders aanwezig waren. Het programma opende met een éénacter "Robert en Bertram", verdienstelijk door Barend Donker jr en Koos Miemans vertolkt. Creutzberg verwierf veel bijval aan de vleugel. Enige komische films vielen goed in de smaak. Na de pauze trad een Hawaiian ensemble op, dat als steeds stormenderhand aller harten veroverde. De clou van de avond was echter het optreden van "Red Pat"(ons lid Gerrit Zwaanswijk), de muzikale clown; terwijl Erik Hansen de muziek tussen de nummers verzorgde. Het was een in ieder opzicht zeer geslaagde jeugdavond.

1940 - 1941 Deze competitie bracht nog meer glorie. Op overtuigende wijze werd het kampioenschap behaald. Uit 16 wedstrijden werden 31 punten behaald. De doelcijfers waren 134 voor en 15 tegen. Alleen SVH ontfutselde Westerkwartier 1 punt (4-4). Met name tegen SOA2 (20-0 en 11-0), Quick4 (11-0), Celeritas 3 (20-1) en VDS2 (10-0) werd er lustig op los gescoord. Ook het algeheel kampioenschap van de H.V.B. werd een feit. In dit seizoen werd het 2-de elftal kampioen van de 3-de klasse B van de H.V.B. Het 3-de elftal wilde niet onder doen en werd kampioen in de 3-de klasse D van de H.V.B.

 

Westerkwartier 1 in 1941  Zittend v.l.n.r.  Piet Maarleveld, Chris Jans, Cees de Jong en  Baai Donker. Staand Gerard Rutjes, Herman van Bree, H van Schevicoven, Joop Dittmar, Boet de Jongh, Jan Wolsheimer, Andre Muth en George Dittmar.

1941 - 1942 De eerste competitie in de K.N.V.B. baarde Westerkwartier wederom veel opzien. In de 4-de klasse C werden 18 wedstrijden gespeeld, waarvan 15 gewonnen, 1 gelijk en 2 verloren. Dit leverde 31 punten op met een doelsaldo van 60 voor en 22 tegen. Aangezien Celeritas ook 31 punten had vergaard was een beslissingswedstrijd noodzakelijk. Op het ADO veld, ten aanschouwen van 4500 bezoekers, won Westerkwartier door doelpunten van de gebroeders Dittmar mat 2-1. In die tijd golden promotie-degradatiewedstrijden. RVC onderaan geeindigd in de 3-de klasse en de 4-de klas kampioenen Archipel en Westerkwartier moesten spelen om één plaats in de 3-de klasse. Wij begonnen slecht door aan de buurtweg met maar liefst 6-1 van Archipel te verliezen. Het herstel was bewonderenswaardig. RVC kreeg klop met 2-1 en 6-0 en van Archipel werd nu met 2-0 gewonnen. RVC won haar laatste wedstrijd van Archipel en Westerkwartier promoveerde naar de 3-de klasse K.N.V.B.

1942 - 1943  In deze competitie werd de 2-de plaats achter Wassenaar behaald. Dat ons elftal de tegenstanders ontzag inboezemde blijkt uit het navolgende citaat uit de "Hillegomsche Courant". - Morgen krijgen we de nieuwe aanwinst van de 3-de klas op bezoek; n.l. Het Haagsche Westerkwartier. Deze ploeg is juist versterkt met enige leden van andere Haagsche clubs en behoort nu tot de sterksten van de afdeling; Won reeds met 7-2 van Tonegido en beschikken over een prima aanvalslinie met een middenvoor waar menige 1-ste klasser naar zou verlangen –

Tevens werd in dit seizoen voor de tweede keer beslag gelegd op de beker van de Haagsche Voetbalbond. Hiervoor zorgde het tweede elftal, dat in de finale met liefst 14-1 won van de Spoorwegen.                                                                                                  

 1943 - 1944 De "kampioensdraad" werd weer opgepakt. Met één punt voorsprong op Wassenaar werd de titel behaald. 18 gespeeld, 14 gewonnen, 3 gelijk en 1 verloren. 70 doelpunten voor en 35 tegen.

1944 - 1945 Geen competitie.

1945 - 1946 De eerste na-oorlogse competitie werd gespeeld in de 3-de klasse B van de K.N.V.B. In dit seizoen sprongen twee wedstrijden er uit, namelijk de thuiswedstrijd tegen RVC, die in 7-7 eindigde en de gedenkwaardige wedstrijd in Gouda tegen ONA. Dit treffen beproefde Westerkwartier voor het eerst het Stopperspil-systeem. Na eerste met 5-0 en 6-1 achter gestaan te hebben was de eindstand toch 6-6.

1946 - 1947 In dit seizoen bestond het bestuur uit: G A de Mos (voorzitter), N A S Attasio Sr (secretaris), F Bersch, H Schoenmaker, Th C de Jongh, A Muth. Op 1 juni 1947 werd met veel luister het 12½ jarig bestaan. De toneelgroep "SIJOBELA"vulde de avond met een non-stop revue "Boem, die zit!" van Jack Bess.

1947 - 1948 In dit seizoen wist het eerste elftal zich ternauwernood in de 3-de klasse te handhaven. Het bestuur bestond toen uit A W P Buys (voorzitter), in december 1947 afgetreden en vervangen door G A Dittmar; C A van Asperen (tweede voorzitter); N A S Attasio Sr (secretaris); H Schoenmaker (penningmeester); Th C de Jongh, J H Molenaar en B Meuleman. Op 7 januari 1948 speelden Feyenoord en NAC een lichtwedstrijd op het terrein van VUC ten bate van het "Bouwfonds Westerkwartier". Zes duizend toeschouwers zorgden er bij slecht weer voor dat er duizend gulden in het fonds gestort kon worden. De wedstrijd werd door Feyenoord met 2-1 gewonnen.

Westerkwartier 4 werd dit seizoen de eerste kampioen in de H.V.B. Het elftal, dat vrijwel constant in dezelfde opstelling speelde en uit 15 wedstrijden 29 punten behaalde bestond uit: B. Meuleman , M v/d Veer, F Bersch, A Steinfoort, F Beukers, N Attasio, H Schuyl, J Hensen, A Peeters, P Postma, B Logger.

1948 - 1949 Over dit seizoen valt weinig te vermelden, behoudens dat op 8 april 1949. Westerkwartier Koninklijke goedkeuring kreeg.

1949 - 1950 In oktober 1949 kreeg Westerkwartier weer een onderkomen in "eigen omgeving". Aan de Duinlaan werden twee nieuwe velden betrokken. Het was juist dit seizoen dat Westerkwartier nog één maal een ernstige gooi naar het kampioenschap van de 3-de klasse deed. Helaas kostte het vertrek van twee onzer voorhoedespelers gedurende deze competitie ons juist zoveel stootkracht, dat wij één punt te kort kwamen om als eerste te eindigen.

1950 - 1951 Bracht ons een vierde plaats. Uit 22 wedstrijden werden 25 punten vergaard. Ondertussen was ons inmiddels verouderde eerste elftal aan verjonging toe.

  1951 - 1952 Werd bij een schijnbaar veilige stand overgegaan tot vernieuwing. Helaas met catastrophale gevolgen. Wij degradeerden, na een periode van tien jaar in de 3-de klasse van de K.N.V.B. Frappant was de in het begin van deze competitie behaalde overwinning van 9-3 op Alphen. Bij de wedstrijd Westerkwartier - GDA kwam het tot ongeregeldheden. De pers vermeldde hierover het volgende: De Haagsche politie heeft zondagmiddag op het Westerkwartierterrein bij de derde klasse wedstrijd tegen GDA moeten ingrijpen om de scheidsrechter te beschermen en de orde te herstellen. De GDA-doelman werd wegens natrappen uit het veld gezonden. Na afloop van de wedstrijd, door Westerkwartier met 3-1 gewonnen, wilde het Loosduinse publiek de scheidsrechter te lijf, wat echter door tussenkomst van de Westerkwartierleden werd voorkomen. De achterspeler P Huis liep hierbij enkele rake klappen op. De politie begeleidde nadien de arbiter naar het station.

1952 - 1953 Dit seizoen werd door het eerste team de tweede plaats behaald. Met 27 punten uit 20 wedstrijden bedroeg de achterstand op kampioen Ammerstol zes punten. Grote overwinningen waren er tegen VDS, BTC en DRL.

1953 - 1954 Dit seizoen werd Westerkwartier met 4 punten voorsprong op RVC kampioen van de 4e klasse C. Door te zegevieren over Woerden, de kampioen van 4 D was Westerkwartier na een verblijf van twee seizoenen in de 4e klasse opnieuw derdeklasser.

1954 - 1955 De rol welke het eerste team in dit seizoen speelde, was erg bescheiden. Slechts de grote overwinning op Westlandia (7-1) schiet er uit. In juni 1955 vierde Westerkwartier in Amicitia onder grote belangstelling het 21-ste jaarfeest. Evenals het jaar ervoor, werd door eigen leden een revue gebracht. Ditmaal onder de titel "Dat is wat". Deze enthousiaste groep overtrof wederom de verwachtingen. Het bal werd weer verzorgd door  "The pretty players" o.l.v. Bob van Zutphen.

1955 - 1956 Leverde Westerkwartier een zevende plaats op. Met 20 punten uit 22 wedstrijden. De thuiswedstrijd tegen BEC uit Delft werd ontsierd door ernstige ongeregeldheden. De pers meldde hierover: Op een gegeven moment was de sfeer zo vijandig, dat doelman Bert Alkemade van Westerkwartier voor spelers en publiek van de tegenstander de vlucht moest nemen naar de kleedkamer. Dat de hulpdienst moest aanrukken (Rob Vonk) en de politie moest uitrukken. De scheidsrechter moest bij al dit geweld de wedstrijd wel staken. Dat was na elf minuten in de tweede helft bij een stand van 2-1 voor de Hagenaars.

1956 - 1957  De competitie  in de 3-de klasse A, werd beeindigd op een zesde plaats. De achterstand op de kampioen RVC bedroeg zes punten. Uit 22 wedstrijden werden 24 punten behaald.

1957 - 1958 In dit seizoen konden we ternauwernood aan de greep van het degradatiespook ontsnappen. Tijdens een elf daagse trip in augustus 1958 van een vijftiental junioren naar Engeland, is prins Philip persoonlijk tussenbeide gekomen toen door een stout stukje ambtenarij van de Britse Voetbalbond een wedstrijd tussen Westerkwartier en Brookmill niet door dreigde te gaan. De voetbalbond verbood deze wedstrijd omdat het voetbalseizoen na middernacht begon, vier uur na de wedstrijd. De met de handen in het haar zittende secretaris van Brookmill schreef een brief aan Prins Philip (Ere president van de F A). De prins antwoordde promp en adviseerde de jeugdige Nederlandse bezoekers lid van Brookmill te maken, zodat de wedstrijd daardoor een onderlinge oefenwedstrijd zou worden. Zulks geschiedde en er werd gespeeld.

1958 - 1959  Stond in het teken van de rode lantaren. Door in de laatste vier wedstrijden twee maal te winnen en twee maal gelijk te spelen redden we het ook nu weer nipt. In deze vier wedstrijden scoorde Westerkwartier vier maal. Hiervan nam de 41-jarige Gé Meuleman er drie voor zijn rekening. Westerkwartier had dus veel aan hem te danken.Op 9 september 1959 bestond Westerkwartier 25 jaar. De receptie vond op 5 september plaats in de Houtrustrotonde. Velen kwamen het bestuur complimenteren en een grote rij sprekers diende zich aan. Dit alles ging vergezeld van vele bloemstukken en geschenken. Voorzitter G.A.Dittmar dankte alle sprekers op vlotte en in prettige bewoordingen. Op 8 september werd in Corner House opgewekt oudejaarsavond gevierd, waar vele oud-leden elkaar vonden en herinneringen ophaalden.Op 11 oktober werd de jubileumviering besloten met een feestavond in Amacitia, verzorgd door Fred Bourgognes cabaretgezelschap. In het jubileumnummer  van Westerkwartier stonden o.m. lezenswaardige artikelen van C.A. van Asperen, Th.C. de Jongh en Ir. Ad van Emmenes.

1959 - 1960 Was eveneens een slecht seizoen. We eindigden op de voorlaatste plaats, net boven Cromvliet.

 

27 maart 1960 GSV-Westerkwartier : Staand v.l.n.r. G. Ditmar, C. Boer, R. Berg, E. v Schip,?, G.Bergman, J. Korsen, J. Wensveen,?,?, Th. de Jongh.  Zittend H. de Jong, W. v Meggelen, G. Bezemer, J.v/d Graaf, P. Bruin, M. Schaap.

1960 - 1961 Leverde een negende plaats op met 16 punten uit 20 wedstrijden. De voorsprong op nummer laatst, VVP, bedroeg 8 punten.

1961 - 1962 Met de hakken over de sloot bleef ook in deze competitie het 3e klasseschap behouden.

1962 - 1963 Eindelijk weer een enigszins bevredigende competitie. Met 22 punten uit een zelfde aantal wedstrijden werd een gedeelte vierde plaats behaald. Het was aan het eind van dit seizoen dat N.A.S. Attasio Sr., na 24 jaar het secretariaat gevoerd te hebben, afstand nam van deze functie. De naam bleef echter, want N.A.S. Attasio Jr. werd de nieuwe secretaris.

Overdracht van het secretariaat. De nieuwe en de oude secretaris

Om te laten zien hoe de vereniging reilde en zeilde volgt een overzicht van de samenstelling van bestuur en commissies gedurende het seizoen 1963 - 1964.

BESTUUR: J.W.J. v.d. Berg (voorzitter). N.A.S. Attasio Jr.(secretaris), Th. Keenen (penningmeester), Th. C. de Jongh (2e voorzitter), Th. Jongbloed (2de secretaris), J. de Borst (2de penningmeester), F. Bersch (commissaris), C. Boer (commissaris), J. Kentie (commissaris).

ELFTALCOMMISSIE: Th. C. de Jongh; Th. Jongbloed; M. Roeleveld; H. v. Benthem; Th. V. Putten.

JUNIORENCOMMISSIE: C. Boer; Ch. V. Wely; D.J. Mordhorst; J. Korsen; P. Frederiks; H. Velders.

ORGAANCOMMISSIE: J. v. Anrooy; R. Weise; E. v. Schip.

TERREINCOMMISSIE: F. Bersch; H. Velders; L. Visser.

HONKBALCOMMISSIE: J. Kentie; P. Frederiks; H. v. Benthem; W. v.d. Waals; C. Schildkamp.

BALLOTAGECOMMISSIE: R. Beukers; M. Janse; J. de Borst.

POOLCOMMISSIE: J. de Borst; N.A.S. Attasio Sr.; J.W.J. v.d. Berg; P. Bruyn; Th. V. Dort; R. Gerritsen.

REDACTIECOMMISSIE: J.W.J. v.d. Berg; F. Bersch; Th. C. de Jongh; N.A.S. Attasio Jr.

JUBILEUMCOMMISSIE: H. Meuleman; F. v.d. Werf; H. Treffers; F. Bersch; C. Schildkamp.

ARCHIVARIS: A.N. Attasio           CONTACT MET PERS: Th. Jongbloed.

 

De stenen kantine aan de Duinlaan, dat het oude houten gebouw uit 1948 verving.

1963 - 1964 Was voor Westerkwartier geen slecht seizoen. Het eerste elftal behaalde met 26 punten uit 22 wedstrijden een vierde plaats. De achterstand op kampioen COAL, waarvan in Rotterdam met 1-3 gewonnen werd, bedroeg zeven punten. Het vierde en vijfde (promotie naar 1e klas H.V.B.), alsmede het tiende elftal werden ook kampioen. Op 2 mei 1964 werd een auto-puzzelrit door Westland gehouden, welke, ondanks de bijzonder slechte weersomstandigheden tot een succes werd. 31 Equipes gaven acte de présence. Frans Bersch (met ingang van 26 juni 1964 de nieuwe voorzitter van Westerkwartier), die des morgens achttien bordjes had geplaatst, moest scheurend voor de eerste deelnemers uit, constateren dat boeren inmiddels bordjes hadden verwijderd of omgeworpen, dus moest hij opnieuw aan de gang.Bij de niet-leden was de heer Hebels (lid van QUICK) winnaar, bij de leden was dit J. Korsen. Over de viering van het 30 jarig bestaan meldde ons cluborgaan het volgende:Zo hebben wij dan ons dertig jarig bestaan gevierd en we mogen zeggen, gehoord ook de vele stemmen na afloop, dat het een bijzonder geslaagde viering is geworden.Vrijdagavond ontvingen wij oud-leden, commissieleden en conventsleden in ons clubgebouw waar zo'n tachtig tot honderd mensen zovele herinneringen hadden uit te wisselen en ook zoveel oude liederen hadden te zingen, dat men dansen niet toekwam.Het werd diep nacht, de champagne vloeide rijkelijk. In de vroege zaterdagmorgen waren vele oudgedienden alweer aan de Duinlaan om een elftal van oud-leden met o.a. Jan en Karel Wolsheimer, Herman van Lijf, Hans van Asperen en Hans Maarleveld met 6-1 te zien winnen van een commissie-elftal. Een broodmaaltijd in het alweer opgeruimde en gezellige clubhuis ging er best in. De avond werd gevuld door het toneelgezelschap ADO / DVS, dat ongeveer driehonderd mensen deed genieten van een bijzonder vaardig gespeelde thriller “Valstrik voor een man alleen”. Daarna was het bal; bal in de ware zin des woords. Het dansorkest had nog nooit zulk publiek gehad. Sinterklaasliederen, het Roodborstje, kortom, het werd een vreemd en uitbundig repertoire, waaraan zeer velen daadwerkelijk tot diep in de nacht meewerkten. In jaren niet zo'n gezellig feest geweest was het commentaar. In maanden niet zo'n volle zaal gehad vond met in de “Gouden Wieken”. In tijden niet zo'n gezellig publiek was een ander geluid uit diezelfde “Gouden Wieken”. Zondag was de feestvreugde nog niet helemaal op. De meeste feestgangers waren naar Houtrust gekomen om  Westerkwartier met 2-2 gelijk te zien spelen tegen H.B.S., cijfers die het gezellig samenzijn met H.B.S. na afloop geen geweld aan deden.

1964-1965 In dit seizoen  werd Westerkwartier in de 3e klasse B ingedeeld met o.a. Wilhelmus, H.B.S. en H.V.V. uit 22 wedstrijden werden 18 punten vergaard, hetgeen een achtste plaats betekende. Het kampioenschap was voor H.B.S. Hoe gezellig en goed toeven het is bij Westerkwartier blijkt uit het volgende courantenbericht.- Toen zaterdagmorgen, 28 augustus 1965, een veteranenelftal van Westerkwartier wilde aantreden voor de vaste gezel-ligheidswedstrijd tegen de veteranen van U.D. uit Deventer trof het ….. een bungalowtent op zijn voetbalveld aan, een auto met Duits nummerbord stond voor het terrein aan de Duinlaan geparkeerd. Met enige moeite overtuigde een bestuurslid van Westerkwartier de door het lawaai gewekte Duitser dat zij hier niet op de camping Ockenburgh stonden. Bepaald groot werd zijn verbazing toen vader, moeder en kinderen in nachtkledij uit de tent naar een kleedkamer stapten om aldaar te douchen en zich te kleden. Het bleek namelijk, dat de terreinmeester van vrijdag op zaterdag had verzuimd de kleedkamer te sluiten. De Duitsers waren redelijk tevreden over de accommodatie.

1965-1966 In dit seizoen werden van de 22 wedstrijden er 5 gewonnen, 9 gelijk gespeeld en 8 verloren, hetgeen resulteerde in een plaats in de onderste regionen.Op 3 december 1965 kon de heer W. van Eck, voorzitter van de juniorencommissie van Westerkwartier, op een avond van de jongste jeugd, Bep Bakhuijs welkom heten, die een vlotte babbel hield over zijn voetbalbelevenissen in en rond het Nederlandse elftal. Enkele films over de wereldkampioenschappen voetbal hielden de jeugd verder zoet tot de komst van Sint Nicolaas.Eind december 1965 werd door waarschijnlijk een jeugdbende een grote ravage aangericht in het clubhuis van Westerkwartier aan de Duinlaan te Kijkduin. Deuren werden uit de panelen gerukt en vernield. Drukinkt werd door het gebouw verspreid, ramen sneuvelden en uit de bestuurskamer verdween een geluidsinstallatie (bericht ontleend aan de courant).                                                  

1966 - 1967 Augustus 1966: Mijmeringen van voorzitter F. Bersch over de huishouding van Westerkwartier: Hier zitten we dan in een klein zomers zonnetje met ons pilsje in een luie stoel voor dat riante clubhuisje aan de Duinlaan, dat vijfenveertigduizend gulden kostte, in de wetenschap dat onze leden zich niet meer ongelukkig behoeven te pompen om wat water te hebben teneinde zich na één wedstrijd te kunnen wassen, maar heerlijk onder de warme douche kunnen gaan staan. We behoeven niet meer met tien man met kleine grasmaaimachientjes ons veld zelf te maaien, maar er komt een “Landrover” met uitgebreide apparatuur om de grasmat te scheren. Onze jongens trainen niet zo maar een beetje onder elkaar, maar er is tweemaal per week een strak programma, dat wordt afgewerkt onder een zee van licht van drie lichtmasten. Enfin, vergeleken bij vroeger, zou het allemaal een hemel op aarde moeten zijn, maar voor ons ouderen is het dat niet meer, begrijp me wel, de geest is goed, maar wat tegenwoordig goed is, is anders goed dan vroeger. Ik heb daar zo geen woorden voor. Ons eerste bestuur had als oudste lid een jongen van zeventien jaar en alles liep gesmeerd. Tegenwoordig zit je met een college van mannen van middelbare leeftijd je te verdiepen in problemen, waar je vroeger geen benul van zou hebben gehad, terwijl de verenigingshuishouding niet meer om enkele centen, maar om tienduizenden guldens draait. Want denk niet, dat alleen het semi-prof voetbal een zaak van geld is; elke amateurvereniging is een zaak van geld geworden. Alleen komt daar het geld meestal niet binnen van het publiek, maar van de opbrengst van de sporttoto (22% voor de verenigingen) en de omzet van de zelf geëxploiteerde buffetten. Daar heb je ook alweer zoiets waar men vroeger niet over dacht: Elke amateurvereniging, die een eigen clubhuis heeft, is in die sector een soort horecabedrijf geworden. Er zijn amateurclubs in Den Haag, waar in eigen beheer zo'n zestigduizend guldens per seizoen in de kantine binnenkomen. Het is, dat wij hier wat afgelegen liggen, maar ook bij ons is dat altijd nog een kleine twintigduizend gulden, om inkoop, verkoop, administratie van de sporttoto, betaling terreinmeester,  sociale lasten enz., allemaal tot in de puntjes te hebben verzorgd…. Je zou er een administrateur voor in vast dienst moeten hebben. Nu doet een penningmeester dat na zijn dagtaak in zijn vrije tijd en reken er op dat hem dat meerdere avonden per week kost. Nóg doet zo'n man dat met vreugde, omdat hij Westerkwartier van het begin af heeft gekend. Maar reken er niet op, dat voor dat soort en andere postjes straks nog bestuurders worden gevonden. De jeugd heeft daar over het algemeen geen zin meer in. Na diverse seizoenen de dans ontsprongen te zijn viel op 23 april 1967 het doek voor Westerkwartier. Met 13 punten uit 22 wedstrijden werd de laatste plaats in de 3e klasse C ons deel. Degradatie naar de 4e klasse K.N.V.B. was een feit. In dit seizoen 1966-1967, werd QUICK kampioen. Dit geschiedde op ons terrein, liefst 2000 bezoekers woonden deze wedstrijd bij.

1967-1968 Dit seizoen, in de vierde klas dus, leverde een 4e plaats op; uit 20 wedstrijden werden 23 punten gehaald. Op de elfde speeldag prijkten we nog op de eerste plaats. De finale om de Kevea beker, het welbekende veteranentournooi van de afdeling Den Haag voor spelers boven de 35 jaar, ging op 9 juni 1968 tussen Postduiven en Westerkwartier. Voordat wij zover waren schakelden we O.D.B. (1-0), Oranje-Blauw (1-0), T.E.D.O. (3-1) en H.M.S.H. (2-0) uit. De eindstrijd vond plaats aan de Houtweg op het B.T.C. terrein. Door een 2-1 overwinning kwam Westerkwartier voor het eerst in het bezit van deze beker.

1968-1969 In dit seizoen werd met 18 punten uit 20 wedstrijden een zesde plaats bereikt in de competitie.

1969-1970 En in deze competitie werd het een vierde plaats met 23 punten uit 20 wedstrijden.Op 5 oktober 1969 werd de wedstrijd tussen Westerkwartier 7 en RAVA 7 gestaakt. De courant meldde hierover het volgende:Natuurlijk mag men niet verwachten dat er in de derde klas van de afdeling Den Haag allemaal Boostens, Van der Kroften en Dorpmansen rondlopen als scheidsrechters. Evenmin trouwens als Cruijffies, Van Dijkies of Kindvalletjes. Wat niet wegneemt, dat daarom de spanning even groot of zelfs groter zou zijn dan in de grootste wedstrijden. En wat er dan soms van wordt gemaakt is om te lachen. Gisteren werd er bijvoorbeeld een wedstrijd gestaakt tussen Westerkwartier 7 en RAVA 7. Er werd zelfs na de rust nog gemoedelijk gevoetbald tot er een vrije schop moest worden genomen door RAVA. Eén van de spelers van Westerkwartier stond op zo'n acht meter van de bal, in plaats van de voorgeschreven 9,15 meter. Nu ziet men dat een enkele maal (….!) ook wel eens in de allergrootste wedstrijden. Daar grijpt een scheidsrechter meestal te slap in. Hier in de derde klas van de afdeling Den Haag echter niet. “Ben je nog van plan verder te gaan staan”, zo omstreeks vroeg de referee aan de bewuste speler. Deze zal al of niet in een grap of geagiteerd, we laten dat maar in het midden, “Nee” hebben gezegd. “Dan eruit”, besliste de arbiter. Toen Westerkwartier zei: “Maar scheidsrechter, dat kunt u toch niet maken”, toen antwoordde de goede man: “Wat niet maken?”, ik staak de wedstrijd”. En zo kon men bij de stand 1-1 de kleedkamers opzoeken. Wat de scheidsrechter op het formulier schreef? We citeren letterlijk “Wangedrag en kommanteer van de spelers van Westerkwartier”. Op 17 oktober 1969 nam onze vereniging op feestelijke wijze een nieuw clubgebouw en geheel vernieuwde kleedkamers in gebruik. Mr. A.J. Dankelman sprak vriendelijke woorden, namens de gemeente; Nico de Doelder overhandigde als voorzitter van de afdeling Den Haag van de K.N.V.B. een barometer. Tussen 17 en 25 oktober evenwel was de vreugde alweer enigermate getemperd. Tweemaal vonden inbrekers gelegenheid het nieuwe clubgebouw te bezoeken. Tweemaal in één week dus, waarbij niet alleen voor driehonderd gulden aan sigaretten verdween, maar ook de barometer, een elektrische klok en de Zwitserse koeienbel aan de bar, die de mensen noodde nog een rondje te geven, werden door de onverlaten meegenomen.Ten einde de gele tegelvloeren een kleurrijker aanzien te geven, werden ook ettelijke onzen ham en wat leverworst uitgespreid. Met schroevendraaiers forceerde men de sloten van de ijskist, om na deze vermoeiende arbeid een ijsje ter afkoeling te kunnen nuttigen.

1970-1971 Dit seizoen  leverde slechts een negende plaats op met 18 punten uit 20 wedstrijden. De voorsprong op nummer laatst, Oliveo, bedroeg vier punten. De thuiswedstrijd tegen kampioen De Hollandiaan werd met 1-0 gewonnen.

1971-1972 In deze competitie eindigde Westerkwartier samen met S.J.Z. op de onderste plaats. De beslissings-wedstrijd op het terrein van Blauw-Zwart in Wassenaar werd door S.J.Z. met 2-1 gewonnen. Toch degradeerde Westerkwartier niet. Wat was namelijk het geval: Op 16 januari 1972 speelden Flamingo's en Westerkwartier tegen elkaar gelijk (1-1).

Een bijzondere strafcommissie van de K.N.V.B. wijzigde deze stand, in een 1-0 overwinning voor de Flamingo's. In mei 1972 (na de gespeelde beslissingswedstrijd) besliste de commissie van beroep echter dat de uitslag ten onrechte was gewijzigd; het werd weer 1-1. Hierdoor beëindigde Westerkwartier de competitie alsnog met een punt voorsprong op Flamingo's en S.J.Z.

1972 - 1973 Uit 22 wedstrijden werden 19 punten vergaard. Slechts twee meer dan de Ooievaars, dat met 17 punten degradeerde. Eerst in de laatste wedstrijd, uit tegen Schiebroek stelden we ons veilig. Over deze wedstrijd berichtte ons clubblad het volgende: - 't is allemaal niet voor niets geweest. De door trainer Perdijk noodzakelijk geachte ingreep in het eerste elftal. Het verzamelen in Skyway Motel; het praatje van de voorzitter onder het motto: afdelingsvereniging is een terugdringen naar onvolwassenheid; het praatje van Perdijk in de kleedkamer. En daarna dat elftal in het veld. Geladen tot het uiterste, met een eerste ontlading door een doelpunt van veteraan Bert van Doorn. Met even de angst dat de scheidsrechter in de rust zou staken vanwege het onweer. Met na de rust die twee geweldige doelpunten van spits Gerrit van Ypenburg. En tenslotte dat tegendoelpunt, waarbij de bal volgens vriend en vijand niet achter de lijn is geweest. Mannen we zijn er weer, we zijn nóg vierdeklasser. Welk een uitgelaten stemming in de kleedkamer na afloop. Even later ook bij Schiebroek, toen die jongens hoorden óók veilig te zijn. Fijn, dat ons eerste die jongens spontaan ging feliciteren. We hebben een ouderwetse goede beurt gemaakt in Schiebroek.

1973 - 1974 Op de achtste speeldag troonde Westerkwartier met 11 punten uit 8 wedstrijden nog op de eerste plaats. Daarna ging het hopeloos mis. Uit de resterende 11 wedstrijden werden slechts….. 4 punten bijeen gesprokkeld. Dat was natuurlijk veel te weinig. Degradatie werd een feit, We moesten de K.N.V.B. verlaten. Een zwarte bladzijde in onze geschiedenis.Over het gedenkwaardige feest t.g.v. ons 40-jarig jubileum meldde de courant het volgende: Bijna had de storm van zaterdag een triest einde gemaakt aan de feestelijke gebeurtenissen rond het 40-jarig bestaan van Westerkwartier. Een enorme tent op het veld, waarin de tafels voor de tweehonderd deelnemers aan het koud buffet al gedekt stonden, begon het te begeven. De brandweer adviseerde: niemand de tent in; de wind zal nog toenemen. Inderdaad was zondagmorgen de tent aan repen gewaaid! De niet voor één gat te vangen organisatoren hebben toen van vijf uur des middags af, in een urenlange actie met vele helpers, tafels, stoelen, serviesgoed, podium, koelkasten, bars en feestverlichting naar de zaal van het oude milvakamp overgebracht. In geregelde heen- en weerdiensten naar het clubhuis konden de bars in de zaal bevoorraad blijven. Merkwaardig feit overigens: toen Westerkwartier maanden geleden vroeg hier haar feest te mogen houden, werd de zaal niet verhuurd. Enkele honderden zijn tot diep in de nacht op de tonen van Theresia's Hot Seven, afgewisseld door de Drive-in-Show van Mr.Cane, op de vloer gebleven.

1974 - 1975 De ellende op voetbalgebied was voor Westerkwartier nog niet compleet. Slechts één seizoen brachten wij door in de hoofdklasse van de Haagse Voetbal Bond. Degradatie werd wederom ons deel. Het ging niet goed met ons “kluppie”. Op 30 augustus 1975 verhuisde onze vereniging in alle stilte van de Duinlaan naar de nieuwe velden aan de Machiel Vrijenhoeklaan, waar echter noch het recreatiegebouw, noch de kleedkamers gereed waren. Wel kon er gevoetbald worden, waarbij verkleden geschiedde in drie schaftwagens. De officiele opening was in november 1975.

Het bord bij de ingang van het terrein aan de Machiel Vrijenhoeklaan

1975 - 1976 Gespeeld wer in de 1-ste klasse van de H.V.B. De eerste thuiswedstrijd op ons nieuwe complex werd een 3-0 zege op DVC. In de eindstand bereikten we een vijfde plaats. Op 29 augustus 1976 hield Westerkwartier voor het eerst sedert vele jaren wwer een veteranentournooi. Deelnemers waren: Gouda, Woerden, ASC, Celeritas, ZAC, Nieuwerkerk, SML'46 en Westerkwartier. Na de met 2-0 gewonnen finale van ZAC, mocht de aanvoerder van Gouda de eerste prijs uit handen van voorzitter Th. Jongbloed in ontvangst nemen.

1976 - 1977 Ook dit seizoen was weer ongemeen spannend. Westerkwartier moest de laatste wedstrijd een bezoek brengen aan NIVO, Wij hadden 33 punten vergaard uit 23 wedstrijden. GONA, dat uitgespeeld was kon bogen op 35 punten. Een overwinning zou ons een beslissingswedstrijd tegen GONA opleveren. Helaas kwam het niet zover, want tegen NIVO werd met 1-0 verloren en moesten we genoegen nemen met de tweede plaats. Westerkwartier beschikte ook over een bloeiende Softball afdeling. Op 4 september 1977 versloeg het eerste team in Utrecht UVV, altijd een moeilijke tegenstander, met de ongedacht hoge score van 7-2. Westerkwartier behaalde hiermede het kampioenschap van de eerste klas en promoveerde naar de hoofdklasse.

3 t/m 6 oktober 1977 Uit het clubblad overgenomen: Simpel mondeling van de Gemeente: Het Russische elftal komt bij jullie trainen, gevolgd door mondelinge bevestiging van K.N.V.B. te Zeist. Bezoek van deputatie K.N.V.B. om onze terreinen en kleedgelegenheid te inspecteren. Alles (uiteraard!) prima in orde bevonden. Jaap koopt nieuwe trainingsballen - die waren toch nodig - en overgooiers, ook nooit weg. Maandag 3 oktober: Russen arriveren in Hotel Atlantic, ze komen die dag niet, zegt K.N.V.B. Jammer, want het is drukker dan anders op Westerkwartier. Dinsdag: Russen worden overal gesignaleerd, maar komen die dag niet op Westerkwartier. Wandelen door de duinen en langs het strand. Gaan de avonduren naar Feyenoords licht kijken. Jammer, want het was drukker dan anders op Westerkwartier. K.N.V.B. meldt: Russen komen Woensdagmorgen om acht uur. Grote aktiviteit met koffie e.d. Helaas u begrijpt het al; het publiek kwam tevergeefs. Geen Rus te zien. Velen voor niets vroeg het “nest” uit. Woensdagavond: Nederland - Rusland 0-0. K.N.V.B. meldt: Donderdagmorgen om acht uur gaan ze trainen bij jullie. En toen niemand dat ná een wedstrijd geloofde, verscheen er donderdagmorgen om acht uur een bus met Russen op het veld; tot negen uur werd er getraind dat de stukken er af vlogen. Met jaap z'n nog steeds nieuwe ballen. Voorbeeld van discipline: Rus schiet bal op Machiel Vrijenhoeklaan. Cor Boer wil snel omlopen om die bal te halen. Russische trainer gebiedt echter één van zijn discipelen om kousen en schoenen uit te trekken en dwars door de sloot wadend redde deze Rus een bal voor Jaap. Kijk op die manier raken er nooit ballen zoek!

Overigens: er was donderdagmorgen niemand meer om te kijken.

1977 - 1978 In dit seizoen was er eindelijk reden tot juichen. Op 15 april 1978 hadden ruim vierhonderd toeschouwers zich naar ons veld begeven om het, door de jaren heen, zo fel begeerde kampioenschap van de club mee te maken. En niemand kreeg spijt van zijn zondagmiddag besteding. Door doelpunten van Rob Wijtenburg en Chiel Beukers (een juweeltje) werd met 2-0 van Robin Hood gewonnen. De Rood-Witte vlag kon in top. Westerkwartier was kampioen. In deze competitie werd Cromvliet op ruime afstand nummer twee. Westerkwartier moest nu in een beslissingswedstrijd met de kampioen van de 1-ste klasse A, te weten S.V.DHB, uitmaken wie naar de hoofdklasse ban de H.V.B. zou promoveren. Deze wedstrijd werd op het terrein van Postduiven gespeeld. En daar werd de kroon op het werk gezet. De ruststand was 1-1 (doelpunt van Ben Helmich). Een in de tweede murw gespeelde tegenstander gaf zich in de slotfase van deze sportief verlopen wedstrijd, tenslotte gewonnen. Een koel genomen en benutte strafschop door Peter Hooning en een beheerst ingeschoten bal van Mark Kriek bepaalde de eindstand op 3-1. Westerkwartier was hoofdklasser. Daarna ontlaadde zich de spanning van de vele meegekomen Westerkwartier-supporters door het op de schouders nemen van trainer Cor Pytak, en terecht: behalve voor de spelers was dit ook de triomf van Pytak. Hij is de man, die van dit elftal een hechte eenheid heeft gemaakt en de spelers zoveel vertrouwen in eigen kracht heeft gegeven, dat ze dit seizoen voor geen enkele tegenstander uit weg behoefden te gaan. Op 28 mei 1978 wapperde de rode vlag met sikkel en ster op het clubhuis van Westerkwartier ten teken dat de Tunesische gemeenschap bezit had genomen van het complex. Terwijl in de keuken emmers met lamsvlees, olijven en sla werden bereid tot smakelijke gerechten, galmde het gebouw op het geluid van bongo's en fluitspelers. Buiten werd zowaar nog gevoetbald: Tunesië tegen de Italianen en daarna de Haagse Tunesiërs tegen die uit Brussel. De ambassadeur luistert het feest met zijn aanwezigheid op.

1978 - 1979 Dit seizoen in de hoofdklasse van de H.V.B. gaf zowel nummer ''één als nummer twee recht op promotie naar de K.N.V.B. Na zeventien speeldagen troonde Westerkwartier keurig op de tweede plaats, slechts met twee punten achterstand op het leidende ADS. Maar toen ging het fout; uit de resterende zeven wedstrijden werden slechts twee punten behaald, en dat was natuurlijk veel te weinig. ADS en Quick Steps gingen over naar de K.N.V.B.Op 8 september 1979 werd het 45-jarig bestaan gevierd. Het clubblad informeerde hierover als volgt: Afgelopen zaterdag was de dag van het 45-jarig bestaan, gevierd met een voetbal-wedstrijd tussen reunisten en oud eerste elftal spelers, die nog lid zijn. Twee maal 25 minuten o.l.v. scheidsrechter Jan Bom, die het uiterste deed om de partij gelijk te laten eindigen. De reünisten gaven echter na het doelpunt van Hannie Coenraads geen krimp, mede ook doordat de toegekende strafschop, die er 1-1 van had moeten maken, door Hans van Asperen werd gekeerd. Een geweldig festijn, dat vele oude bekenden onder de bezoekers telde. Oudste deelnemer was Koos Niemans uit Breda (61), die de wedstrijd braaf uitspeelde. En mocht stopper Jan Wensveen nog eens iets voor ons eerste elftal voelen….., en Jantje v/d Graaf uit Haren bij Groningen, daar willen we ook nog wel een plaatsje voor inruimen. Een ontspannen wandeling voerde de meute daarna naar Kijkduin, waar restaurant Java was afgehuurd. Meer dan tachtig mensen waren aan een rijsttafel verenigd. Om na een dag met elf thuiswedstrijden des avonds weer in een totaal opgeruimd en versierd clubhuis te komen, daar is arbeid voor nodig en die is dan ook door legio mensen verzet op die zaterdag. Met de dixieland muziek van Herman Singelenberg, drankjes en hapjes vermaakte de oude hap zich tot diep in de nacht.

1979 - 1980 In dit seizoen konden ook weer twee ploegen naar de K.N.V.B. promoveren. Op de 17-de speeldag voerde Westerkwartier de ranglijst aan met 27 punten,  gevolgd door Steeds Voorwaarts met 26 en D.W.O met 21 punten.Hierna sloop wederom angst in de ploeg. Van Flamingo's werd thuis met 1-2 verloren, Cromvliet knapte ons met liefst 7-0 op. Tegen D.W.O werd het 1-1, Terwijl we tegen het inmiddels gepromoveerde Steeds Voorwaarts met 4-2 het onderspit dolven. Ook tegen G.D.A. kon het benodigde punt voor promotie naar de K.N.V.B. niet bewerkstelligd worden. Deze wedstrijd verliep dramatisch; toen langs de lijn bloemen al waren uitgepakt, zorgde in de laatste minuut Theo Peters voor een enorme domper in het Westerkwartierkamp toen hij G.D.A. aan een 1-2 overwinning hielp. Dus kwam het op de laatste wedstrijd, thuis tegen Kranenburg, aan. Ons clubblad meldde hierover: - Wij hebben het gehaald, Westerkwartier promoveert naar de K.N.V.B. Wij hebben er lang op moeten wachten, doch het is uiteindelijk gelukt. De wedstrijd tegen Kranenburg is er één geweest, die wij niet cadeau hebben gekregen. Wij moesten het zelf maken en dat hebben we dan ook gedaan. De spelers hebben het waar gemaakt. De pessimisten hebben een elftal aan het werk gezien, dat er mocht zijn. Nadat wij met de nodige zenuwen de rust met 0-0 waren ingegaan, begreep een ieder dat het in de tweede helft gebeuren moest. Ruud Seriese dacht er net zo over en scoorde reeds na vijf minuten 1-0. Iedereen zag het al zitten. De tijd naar het einde verliep erg traag en Kranenburg probeerde er alles aan te doen om gelijk te komen. Dankzij de inzet van een ieder werd dit voorkomen. Een kwartier voor tijd bracht Jacques Keizer de stand op 2-0. Niets kon er meer fout gaan en de handen werden geschut. Na het kaatste fluitsignaal van de voortreffelijk leidende scheidsrechter was de promotie een feit geworden. Een slopend seizoen was achter de rug. 's-Avonds was er een gezellig “open huis”. 13 september 1980, Reünistenwedstrijd. Bericht uit het clubblad: Afgelopen zaterdag hebben we ze weer mogen ontmoeten, een aantal reünisten dat vroeger vrijwel zonder uitzondering in het eerste speelde en dat de strijd aanbond met een wat jongere garde, van wie er enkelen het eerste haalden. We zagen Jan Wensveen als immer resoluut ingrijpen, Cees Rietveld voorzetjes op maat geven, Jan(tje) v/d Graaf ronddartelen en Jaap Korsen het doelgebied omploegen. Frans Beukers hield de eer van het Deventerse U.D. hoog en Waaf Sedee bekeek of hij zijn kanon nog in stelling kon krijgen. Koos Niemans deed het met z'n 62 jaar of hij aan het begin van zijn carrière stond en Frank Kipp manoeuvreerde daar voorzichtig tussendoor. Het was weer een leuke happening, welke de reünisten met 5-2 verloren. Bevriende leden van NIVO zorgden des avonds voor een uitgelezen bord rijst en het was alweer na het middernachtelijk uur, dat er rust in het clubhuis kwam.Op 20 september 1980 was in ons clubhuis dankzij het initiatief van Adje Kievits een voortreffelijke mosselenparty. Liefst 62 mensen maakten er gebruik van, onder wie onze vrienden van NIVO.Ten aanschouwen van een dikke duizend toeschouwers speelde Westerkwartier op 12 oktober 1980 op haar eigen veld een vriendschappelijke wedstrijd tegen F.C.DEN HAAG. Het elftal van Westerkwartier, dat kranig tegenstand bood, maar desondanks met 0-6 verloor, bestond uit de volgende spelers: René ten Brug, Ferdy v/d Meer, René Hoogland, Marcel Korving, Marcel Pauptit, Ruud Bouman, Sjaak Keizer, Ruud Seriese, Bob van Huet, Erwin Krak en Jan Bom.

1980 - 1981 Deze competitie kreeg een ongemeen spannend slot, helaas voor ons in ongunstige zin. Samen met RAVA en Spoorwijk eindigden we onderaan. Een nacompetitie was noodzakelijk om uit te maken wie in het bezit van de rode lantaren zou komen. In deze competitie stelde RAVA zich veilig, maar tussen Spoorwijk en Westerkwartier bestond, noch in punten, noch in doelsaldo enig verschil. In het stadion van F.C.Den Haag werd op 2 juni 1981 d.m.v. strafschoppen beslist over degradatie uit de 4-de klasse K.N.V.B. Spoorwijk was bij deze, weinig gerespecteerde wijze van beslissen, de gelukkigste en won met 7-6, zodat ons elftal na een jaar in hoger sferen te hebben verkeerd, weer terugkeerde in de H.V.B. Het strafschoppenduel trok ca 500 toeschouwers. Op 16 juni 1981 opende wethouder P. Vink twee tennisbanen op ons complex.

1981 - 1982 Dit seizoen in de hoofdklasse van de H.V.B. was ook slecht. Er moesten deze competitie twee ploegen degraderen. Full Speed was hier één van, voor de andere plaats ging het tussen Gona en Westerkwartier. Gona beschikte op de laatste speeldag over één punt meer. Op het programma stonden: Wippolder - GONA en Westerkwartier - GDA. Trainer Jan Lobel geloofde er niet meer in, maar…. Het wonder geschiedde. Het veilig staande Wippolder deed haar sportieve plicht en versloeg GONA mat 2-1, terwijl Westerkwartier, GDA (dat het kampioensfeest nog in de benen had) met 3-2 de baas bleef. Hiermee werd het hoofdklasse-schap veilig gesteld. Voor het eerst in ons bestaan hadden we dit seizoen de beschikking over een zaterdagafdeling voor senioren. Het eerste elftal, ingedeeld in de hoofdklasse, eindigde het eerste seizoen op de zevende plaats, met 19 punten uit 22 wedstrijden. Uitschieter was de 9-0 overwinning op Nationale Nederlanden.

1982 - 1983 Leverde de zondagselectie een plaats in de middenmoot op, er werden 25 punten behaald uit 26 wedstrijden. Het zaterdagteam kende een moeilijk seizoen. Het eindigde op de voorlaatste plaats met vijf punten voorsprong op Nationale Nederlanden.

1983 - 1984 Bracht de zondagafdeling een achtste plaats, 23 punten werden vergaard uit 26 wedstrijden. Het zaterdag-elftal werd negende met 18 punten uit 22 wedstrijden. Op 4 mei 1984 werd op ons veld een wedstrijd gespeeld tussen het Nederlands elftal van 14 - en 15 jarigen tegen de A-jeugd van AJAX. Een paar honderd toeschouwers zagen een aardig partijtje. Voor deze wedstrijd mocht de Haagse jeugd zelf in actie komen tijdens de open training. Zo'n zestig jongens, de helft van het 50-jarige Westerkwartier zelf, werden door o.a. de trainers Aad de Mos, Wim Jansen en Ajax doelman Hans Galjé op oefening gezet. Op 8 september 1984 was er 's-middags in ons clubgebouw een receptie t.g.v. ons 50-jarig bestaan. Hoogtepunt was de uitreiking aan onze vereniging van de sportpenning van de gemeente 's-Gravenhage door sportwethouder Piet Vink. Een eer die niet elke 50-jarige vereniging gegeven wordt. Westerkwartier kreeg de sportpenning als blijk van waardering voor haar werk in het belang van de Haagse sport. Daarbij heeft onze vereniging vooral een positieve invloed gehad op de sportieve ontwikkeling van haar jonge leden. De feestavond in “de Bataaf” werd een ware happening. Vele honderden leden, maar vooral ook oud-leden kwamen opdraven. Westerkwartier, zo bleek gelukkig, leeft nog bij zeer velen. Om 21.00 uur verzorgden vier welpen de openingsstunt door een levensgrote Sarah en Abraham binnen te brengen.

Met en zonder de klanken van de bekende “Split Level Band”was het tot vroeg in de ochtend berengezellig. Uiteraard werd om 24.00 uur het “Roodborstje”niet vergeten.

1984 - 1985 Was ronduit een zeer slecht seizoen. Op 5 mei 1985 was er feest, Nederland was 40 jaar bevrijd. Voor Westerkwartier was er echter geen feest. De zondagseditie beëindigde deze dag de competitie met de een na laatste plaats. Het geen degradatie naar de 1-ste klas H.V.B. betekende. De 17 punten uit 26 wedstrijden waren te weinig om zich in de hoofdklasse te handhaven. De zaterdag voetballers deden het niet veel beter. Ook zij eindigden op de voorlaatste plaats, maar behoefden niet te degraderen. Met 13 punten uit 22 wedstrijden bleven zij drie punten voor op Verburch.

1985 - 1986 Betekende voor het zondag elftal een gedeelde zevende plaats met 18 punten uit 20 wedstrijden. De competitie voor de zaterdag selectie was een complete afgang. Slechts een maal werd gewonnen: er werd vaak met grote cijfers verloren. De degradatie naar de tweede klasse werd een feit.

1986 - 1987 Ook dat jaar gaf geen reden tot juichen. De zondag voetballers werden tiende met 13 punten uit 22 wedstrijden. Valkeniers werd hier laatste met slechts zeven punten. De 2-de klas B van de zaterdag was verre van aantrekkelijk. Slechts zes clubs waren in deze afdeling ingedeeld. Er werd een dubbel programma vastgesteld, dat ons geen kampioenschap en ook geen degradatie bracht.1987 - 1988 Werd door het zondagteam afgesloten op een zesde plaats met 20 punten uit 20 wedstrijden. Tegen Triomph stond het vizier op scherp. Deze ploeg werd met 8-1 verslagen. Gelukkig speelde het zaterdag-team weer een normale competitie. (twaalf verenigingen). Een plaats in de middenmoot werd ons deel.

1988 - 1989 In dit seizoen gaven de eerste drie plaatsen in de 1-ste klasse A van de zondagafdeling recht op promotie naar de Hoofdklasse van de H.V.B. In die dans om die prijzen deed Westerkwartier zich eindelijk ook weer eens gelden. Over de voorlaatste speeldag meldde ons clubblad: - De 19-de wedstrijd was uit tegen S.V.H. Om zeker te zijn van promotie moesten we één punt halen. Om eventueel nog mee te dingen naar het kampioenschap moesten we winnen. Spannen tijdens dus.De wedstrijd was nog maar twee minuten oud of het stond 1-0 voor S.V.H. Westerkwartier stroopte de mouwen op, een kansje voor Richard Middendorp en een mogelijkheid voor Fred Zandvliet leverden geen doelpunt op. We bleven drukken maar het lukte niet. De tegenaanvallen van een dit keer niet zo goed spelend S.V.H. bleven wel gevaarlijk. Ook in de tweede helft probeerden we van alles, maar het mocht niet baten. En dan, ongeveer vijf minuten voor tijd krijgt Westerkwartier een strafschop. De vaste man, Chiel Beukers staat achter de bal; wat niemand verwacht, gebeurt: De keeper stopt de bal. Wedstrijd met 1-0  verloren. Koortsachtig wordt er getelefoneerd. De concurrenten voor de derde plaats verspeelden punten, Westerkwartier toch gepromoveerd. Gezang breekt los in de kleedkamer. Er is champagne en de spelers en trainer krijgen bloemen. In de kantine van S.V.H. wordt verder gezongen. Op ons complex wordt het feestje op beperkte schaal voortgezet. Dit seizoen verliep voor ons zeer voorspoedig. Hoopten we op promotie van ons eerste en tweede elftal; het resultaat overtrof de verwachtingen verre. Het 1-ste, het 2-de, het 3-de en het 5-de promoveerden. Het 4-de nam evenals het zaterdag-team een middenmoot positie in. Niet onvermeld mag blijven, de spectaculaire resultaten van de zondag elf in de Haagsche Courant Cup, waarbij de wedstrijd in de derde ronde tegen H.M.S.H. wel het hoogtepunt van het seizoen was.

1989 - 1990 In dit seizoen behaalde de zondag voetballers, weer in de hoofdklasse van de H.V.B. spelend, uit twintig wedstrijden achttien punten. Het leverde een zevende plaats op, de voorsprong op nummer laatst, B.M.T. bedroeg zes punten. De zaterdag spelers behaalden in de tweede klasse H.V.B. slechts twaalf punten uit twee en twintig wedstrijden. Zoetermeer met tien en P.Z.H. met vier punten deden het nog minder. De nieuwjaarsrecepties van Westerkwartier waren altijd zeer geanimeerd en druk bezocht. Over de receptie op 1 januari 1990 meldde ons clubblad: Maandag hebben we weer een druk bezochte nieuwjaarsreceptie meegemaakt, waarop iedereen elkaar onder het genot van een hapje en een drankje, het beste wenste. Op deze receptie hebben we nog een vijftal leden in de schijnwerpers mogen zetten. Dat waren Bert Meuleman, Nico en Ton Attasio, Aad Ruitenbeek en Bart Wolsheimer. Bert, Nico en Ton vierden hun 50-jarig lidmaatschap en Aad zijn 25 jarig jubileum. Aan Bart werden de versierselen van het lidmaatschap van verdienste uitgereikt. Bij allen gold: Niet louter lid geweest om te voetballen, maar een ieder had zich ook zeer ingespannen in de organisatie van Westerkwartier. Bert en Nico zijn bestuurslid geweest. Ton is de archivaris. Aad onze biljartorganisator van het eerste uur en Bart is nog altijd druk in de weer met het onderhoud van ons complex.Bijzonder geslaagd waren altijd de “sixes”, die aan het eind van het seizoen werden gehouden. Zo ook in mei 1990. 's-Middags om 14.00 uur begon het festijn. Met een aangenaam zonnetje er bij was het een drukte van belang. Wier won was niet belangrijk. De saté buiten smaakte weer als vanouds en de muziek was met de disco en de band goed vertegenwoordigt.

1990 - 1991 Werd een buitengewoon slecht seizoen. Beide standaard elftallen eindigden op de laatste plaats. De zaterdag voetballers, die negen punten uit achttien wedstrijden behaalden, behoefden niet te degraderen. De zondag selectie, die slechts zeven schamele punten vergaarde uit twintig wedstrijden, werd terug verwezen naar de 1-ste klasse H.V.B.

1991 - 1992  Was het laatste seizoen aan de Machiel Vrijenhoeklaan. Wij moesten dit complex, in verband met de door de gemeente geplande woningbouw, verlaten. De zaterdag selectie was met dertien punten uit vierentwintig wedstrijden wederom hekkensluiter. Ook nu was er geen degradatie, aangezien er geen derde klasse voor standaard elftallen is. De zondag voetballers sloten het seizoen af met achttien punten uit twintig wedstrijden. De teloorgang van onze vereniging ging nu snel; op 12 april 1992 vond tegen Postalia de laatste wedstrijd in zondag verband plaats. Het was niet meer mogelijk een representatief zondag standaard elftal te formeren. Dit was voor velen moeilijk te verwerken, want door de prestaties van het eerste elftal op zondag, is Westerkwartier groot geworden. Gelukkig waren er ook nog leuke dingen, o.a. het op geregelde tijden georganiseerd “culinair festijn”. Over zo'n happening informeerde ons clubblad als volgt: Op zaterdag 21 december 1991 meldde zich in ons clubgebouw een select, goed in het pak gestoken gezelschap, voor een exquis diner. De feestelijk aangeklede tafels waren voorzien van bloemstukjes en kaarsen, zelfs een linnen servet ontbrak niet. Het menu, bestaande uit: Garnalencocktail, Wildsoep, Varkenshaas met toebehoren, IJs alles gelardeerd met wijn, smaakte voortreffelijk. Er heerste een bijzondere feestelijk sfeer en een ieder genoot intens van het gebeuren. Daarna begaf men zich bij goede muziek op de dansvloer. Hulde aan de organisatoren, want voor een dergelijk evenement komt wel wat kijken. Het was een waardige afsluiting van dit voor Westerkwartier zo bewogen jaar.

1992 - 1993 In dit jaar was er dus alleen zaterdag-voetbal, met voor het eerste elftal een plaats in de tweede klasse H.V.B. We hadden inmiddels onderdak gevonden bij S.V. Bohemen aan de Wijndaelerweg. Meer dan een plaats in de onderste regionen zat er ook nu weer niet in.

1993 - 1994 Was het laatste seizoen in het bestaan van Westerkwartier. Er werden uit vierentwintig wedstrijden een zelfde aantal punten behaald. Op negentien maart werd onder grote belangstelling (24 koppels) in de kantine van S.V. Bohemen de laatste klaverjaswedstrijd van Westerkwartier gehouden. Door de jaren heen waren deze avonden een groot succes.En toen stond op 11 augustus 1994 het volgende stukje in  de “Haagsche Courant”. -De voetbalvereniging Westerkwartier houdt op te bestaan als zelfstandige vereniging. De club heeft door verschillende omstandigheden dit besluit genomen. Westerkwartier had al twee jaar onderdak bij de S.V. Bohemen, naar welke vereniging de huidige leden overgaan. Ondanks deze ontwikkelingen wil Westerkwartier het 60-jarig bestaan nog luister bijzetten met een receptie en een slotfeest. Dit vindt plaats in een speciale feesttent op het complex van de S.V. Bohemen-. Aan de hand van sportjournalist Herman van Bergem stond in “Voetbal West”(een uitgave van de K.N.V.B. Afdeling 's-Gravenhage) op 23 september 1994 het navolgende artikel: "DE POSTUME HERDENKING VAN 60 JAAR WESTERKWARTIER.Het kan een bizarre avond genoemd worden. Op het complex van S.V. Bohemen stond op de 17-de september een grote tent. Daar kwam “WESTERKWARTIER” voor het laatst bijeen. Op die avond werd de vereniging officieel opgeheven. Op de avond van de herdenking van het 60-jarig jubileum. Een postume herdenking. Want voetballend Westerkwartier was al niet meer de competitie ingegaan."